به گزارش مشرق، اعتراضات جلیقه‌زردها در فرانسه که از حدود دو ماه پیش در اعتراض به سیاست‌های اقتصادی دولت پاریس، وضعیت بد معیشتی و قدرت خرید پایین شروع شده، -با وجود عقب‌نشینی ماکرون از برخی از این سیاست‌ها- همچنان ادامه دارد. جلیقه‌زردها در روزهای اخیر علاوه بر مطالبات اقتصادی و معیشتی، استعفای ماکرون، تغییر قانون اساسی و خروج فرانسه از اتحادیه اروپا و ناتو را هم اینک مطرح می کنند.
بیشتر بخوانید:
«شال قرمزها» هم در فرانسه به خیابان آمدند
اما در اینباره بیشتر بخوانید:
الف: پشت سر اعتراضات جلیقه‌زردها هیچ حزب رسمی و تابلو جناحی قرار ندارد. معترضان دستگیر شده فاقد سابقه فعالیت سیاسی و شرکت در اعتراضات مشابه هستند. یعنی این جریان اعتراضی، توانسته مردم عادی را با خود همراه کند. به همین دلیل جلیقه‌زردها فقط در شهرهای مهم فرانسه دیده نمی شودند بلکه برخی نواحی روستایی فرانسه نیز اعتراضات و تجمعات این جریان مشاهده می‌شود. نکته عجیب این است که این حریان بدون سر و لیدر است و عملاً نمی‌توان سخنگو مشخصی نیز برای آن معین کرد. نظرسنجی‌های رسمی منتشر شده نشان می‌دهد که بالای هفتاد درصد مردم فرانسه موافق جلیقه‌زردها هستند. بنابراین اگر به شعارهای اصلی جلیقه‌زردها نگاهی دوباه بیاندازیم می توانیم نتیجه‌گیری کنیم که اکثریت مردم فرانسه خواستار تغییرات رفتاری در حوزه اجتماعی و سیاسی دولت فرانسه هستند؛ ولو اینکه در کف خیابان حضور ندارند.
ب: البته جلیقه‌زردها این روزها تنها اعتراض خیابانی برگزار نمی‌کنند و قصد دارند فهرستی از نامزدهای مورد نظر خود را برای شرکت در انتخابات پارلمانی اتحادیه اروپا ارائه کنند. یعنی همه راه‌های ممکن برای استمرار خود را می‌خواهند حفظ کنند و به عنوان جریان نوظهور بمانند. جالب آنکه تازه‌ترین نظرسنجی انجام شده نشان می‌دهد این جنبش می‌تواند ۱۳ درصد آرا را در انتخابات پارلمانی اتحادیه اروپا در ماه می کسب کند. این در حالیست که حزب جمهوری فرانسه به رهبری امانوئل ماکرون در این انتخابات ۲۲.۵ درصد آرا را کسب خواهد کرد.
ج: اما در واکنش به جلیقه‌زردها، جریان شال قرمزها در فرانسه بوجود آمده است. آنها جلیقه‌زردها را مخالف نظم و خشونت طلب معرفی می‌کنند و بسیاری‌شان نیز خود را حامی دولت فرانسه معرفی می‌کنند و با پرچم ملی این کشور در خیابان حضور می‌باند. اما نکته قابل‌تامل این است که بر اساس آمار رسمی نهادهای فرانسوی حضور شال قرمزها تا امروز به یک هفتم حضور جلیقه‌زردها هم نرسیده است. یعنی حامیان کف خیابانی دولت فرانسه و حاکمیت این کشور بسیار ناچیزتر از مخالفان خیابانی حاکمان فرانسه هستند.
د: حوادث فرانسه شباهتی با فتنه ۷۸ و ۸۸ و حتی به نوعی حوادث دیماه ۹۶ هم در ایران ندارد. برای علت این تفاوت نیز می‌توان ده‌ها دلیل جستجو کرد؛ منجمله اسناد طراحی بودن فتنه ۷۸ و به خصوص کودتای ۸۸ و همچنین نقش ضلع داخلی فتنه در درون حاکمیت، حضور فعال سفارت‌های خارجی، گروه‌های تروریستی و...
اما گرچه در مثال جای مناقشه نیست، ولی اگر رفتار مردم و حامیان جمهوری اسلامی را در روزهای ۲۳ تیر و ۹دی ۸۸ با چند هزار نفر شال قرمز حامی حاکمیت فرانسه و دولت مکرون مقایسه کنیم به خوبی متوجه می شویم این کجا و آن کجا! فقط در یک شهر فرانسه حامیان دولت آنهم با بالاترین رقم ذکر شده ده هزار نفر به صحنه آمدند. اما در ۹دی ۸۸ در صدها شهر ایران میلیون‌ها نفر به خیابان آمدند. یا در دیماه ۹۶ تنها پس از چند روز اغتشاش و تجمع، جمعیت میلیونی به خیابان‌های کشور برای حمایت از انقلاب اسلامی به صحنه آمدند. البته این فقط یک تفاوت امت حزب الله ایران با شال قرمزهای غربی است.
در آستانه سالگرد پیروزی چهل سالگی انقلاب این ارزیابی ساده و بسیار اجمالی به خوبی بزرگترین تفاوت و برتری جمهوری‌اسلامی را با مدعی‌ترین کشورهای غربی نیز نشان می‌دهد. بیاییم در این روزها قدر این مردم انقلابی همیشه در صحنه را بیشتر بدانیم.
